Aktualności

Praca na czynnym obiekcie szpitalnym nie należy do najłatwiejszych, zwłaszcza przy pełnym zakresie robót. Zadaniem Warbudu jest bowiem kompleksowa i kapitalna przebudowa budynku Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Lublinie, wraz z dostosowaniem go do nowego układu funkcjonalnego. Dodajmy do tego nadbudowę piątego piętra segmentu A3 i A4, gruntowną wymianę wszystkich instalacji wewnętrznych oraz dostosowanie całego obiektu do przepisów p.poż., a dowiemy się ile pracy przed zespołem budowy. O przebieg robót pytamy dziś Karola Nalepę, Kierownika Budowy w Warbud SA.

- Faktycznie mamy szeroki wachlarz prac, od wyburzeń po elementy wykończenia. Za nami remont sześciu pięter. To oddziały lecznicze o łącznej powierzchni 9.423 m². W tzw. części niskiej szpitala wyremontowaliśmy Poradnię Polikliniki, Pracowni Cytogenetycznej i Informatycznej, jak również Dział Analiz Ekonomicznych, Stację Dializ Oddziału Nefrologii czy Centrum Monitoringu o łącznej powierzchni blisko 1.400 m² – relacjonuje Kierownik Budowy. - Sporą część robót budowlanych i branżowych, tj. wykonanie pionów instalacji wod-kan, gazów medycznych, wentylacji p.poż oraz nowych szachtów elektrycznych, zmuszeni byliśmy prowadzić w nocy, by nie utrudniać bieżącej pracy kadrze medycznej.

- Teraz jesteśmy na etapie remontu Oddziału Intensywnej Terapii, Kliniki Hematologii i Onkologii Dziecięcej z Oddziałem Dziennego Pobytu, Poradni Polikliniki C3 oraz szpitalnej apteki. Na budowie pracuje 90 osób, zaś w kulminacyjnych momentach realizacji ich liczba dochodzi do 150. Przed nami dostosowanie do aktualnych warunków p.poż około 20.000 m² powierzchni w części niskiej budynku. Gdzie leżą największe trudności na tym etapie? W pierwszej kolejności wymieniłbym kwestie organizacyjne. Obiekt dostosowujemy do norm p.poż. segmentami. Jedni pracownicy szpitala przenoszą się w gotowe już przestrzenie, byśmy mogli wykonywać prace w zajmowanych przez nich wcześniej pomieszczeniach, podczas gdy w innych jednostkach szpitalnych, które nie mogą zmieniać lokalizacji, roboty realizujemy na „drugą zmianę”, gdy nie ma w nich personelu. To mało komfortowe dla obu stron, ale dajemy radę. Cel przecież wspólny – dodaje Karol Nalepa.